Preventie van wormen - hoe immuniteit vecht en wat we moeten doen

Preventie van wormenbestaat uit het naleven van strikte hygiëneregels. Velen van ons realiseren zich niet eens dat we besmet zijn met veel parasieten. Vermoeidheid, apathie, hoofdpijn en een slechte spijsvertering worden meestal toegeschreven aan overwerk of voedselkwaliteit. En weinig mensen denken dat deze symptomen kunnen wijzen op een parasietenplaag.

Het ergste is dat helminthiase verborgen blijft en onze gezondheid langzaam ondermijnt. De risicogroep omvat kinderen, van wie het lichaam vaak weerloos is tegen parasieten. Daarom is het zo belangrijk om wormen op een natuurlijke manier te voorkomen, met behulp van immuniteit.

Helminten en schade aan het lichaam

Wormenbesmetting bij mensen kan worden veroorzaakt door meer dan 400 soorten parasitaire wormen. Infectie vindt vaak plaats via besmet voedsel en water, minder vaak dringen wormen het lichaam binnen via de huid.

Afhankelijk van de infectieroutes worden parasieten in 3 groepen verdeeld:

• biohelminthen- via voedsel (echinococcus, runder- en varkenslintworm);
• geohelminthen- met handen besmet met uitwerpselen, huishoudelijke artikelen, soms water (zweepworm, haakworm, rondworm);
• contactwormen- bij persoonlijk contact met een besmette persoon, minder vaak bij zelfinfectie (draadwormen, dwerglintworm).

Volgens de structuur van het lichaam zijn parasieten onderverdeeld in de volgende typen:

• rond (nematoden);
• band (cestoden);
• staartvinnen (hebben krachtige zuignappen en een plat lichaam).

De risicogroep omvat kinderen die naar voorschoolse instellingen gaan, landarbeiders, patiënten met immuundeficiënties, ouderen en ouderen. Ook huisdieren kunnen een infectierisico vormen.

Bij volwassenen gaan helminthiases vaak latent (verborgen) door, hebben een langdurig beloop en manifesteren zich met verschillende klinische symptomen die vermomd zijn als een andere pathologie. Kinderen worden gekenmerkt door een acuut beloop met levendige symptomen, wat verband houdt met de eigenaardigheden van het immuunsysteem.

Helminten gebruiken het menselijk lichaam als voedselbron, leefgebied en voortplanting. In plaats daarvan veroorzaken wormen, door de producten van hun vitale activiteit vrij te geven, systemische toxische schade aan menselijke organen en systemen.

Zo scheiden mijnwormlarven een antistollingsmiddel af om de bloedstroom op peil te houden. Naar schatting veroorzaakt A. duodenale alleen 0, 2 ml bloedverlies per dag. Voor het verlies van 5 ml bloed is de aanwezigheid van 25 stuks wormen in het lichaam voldoende. Maar meestal zijn het er veel meer. Als gevolg hiervan heeft de geïnfecteerde persoon ernstige bloedarmoede.

Volgens talrijke studies dragen helminthische invasies bij aan de frequentere ontwikkeling van somatische ziekten, verergering van chronische pathologieën, met een negatief effect op het lichaam van de gastheer, inclusief het immuunsysteem.

Een kenmerk van de meeste helminthiases is een chronisch beloop geassocieerd met de langdurige aanwezigheid van de ziekteverwekker in het lichaam en herhaalde herhaalde infecties. Helminthiasis bij kinderen gaat vaak gepaard met een verscheidenheid aan niet-specifieke symptomen: zwakte, vermoeidheid, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, dyspepsie, groeiachterstand en gewichtstoename, en verminderde immuniteit.

Ziekten veroorzaakt door wormen verminderen het vermogen om te werken en verslechteren de kwaliteit van leven.

De rol van immuniteit tegen wormen

Het immuunsysteem is op zijn hoede voor onze gezondheid. Het beschermt het lichaam tegen de introductie van virussen, bacteriën en parasieten. Helaas gaat de immuniteit met de laatste een beetje slechter om. Dit geldt vooral voor kinderen. De afweer van het kind is niet voldoende ontwikkeld en worminfecties ondermijnen verder de weerstand van het lichaam tegen infecties. Daarom is het voorkomen van wormen bij kinderen zo belangrijk.

Antiparasitaire immuniteit is vergelijkbaar met antibacteriële immuniteit. Zowel cellulaire als humorale verbindingen zijn betrokken bij de bescherming tegen wormen. De eerste barrière voor indringers is de huid en slijmvliezen. Vaker komen wormen het lichaam binnen via het spijsverteringskanaal. Het slijmvlies van de maag en darmen bevat immuuncellen die een cascade van reacties veroorzaken om de parasiet af te stoten en uit het lichaam te verwijderen.

Het probleem is dat wormen hun eigen verdedigingsmechanismen hebben, waardoor ze vaak gemakkelijk de eerste barrière kunnen passeren.

Immuniteit tegen wormen is verdeeld in primair en secundair. Aangezien de primaire persoon is geboren, is hij een genetisch bepaalde afweerfactor. Secundair wordt gevormd tijdens het leven na infectie en de productie van specifieke antilichamen tegen een bepaald type parasiet.

Het recent ontdekte TSLP (Thymus Stromal Lymphopoietin) wekte grote belangstelling bij wetenschappers. Door zijn unieke eigenschappen speelt de cytokine een belangrijke rol bij de bescherming van het lichaam tegen wormen. Afhankelijk van de aard van de infectie kan TSLP de afweerreacties die door twee typen T-lymfocyten worden gereguleerd, versterken of onderdrukken.

De kans op infectie hangt grotendeels af van de aangeboren immuniteit en de gezondheid van het immuunsysteem als geheel, waarvan de effectiviteit altijd individueel is en afhankelijk van het type worm.

De goede werking van het immuunsysteem hangt af van onze voeding, als het lichaam de nodige vitamines en mineralen mist om immuuncellen op te bouwen, dan zal de reactie op infecties zwak zijn en zal de strijd eindigen in een nederlaag.

Immuniteit heeft biologisch actieve stoffen nodig die met voedsel naar ons toe komen. In geval van chronische stress of ziekte is het noodzakelijk om het immuunsysteem te ondersteunen met vitamines en micro-elementen, aangezien het lichaam alle voedingsstoffen gebruikt om het zenuwstelsel te versterken, evenals kruiden. En alleen in extreme gevallen, toevlucht nemen tot medicamenteuze behandeling.

Hoe werkt de immuniteit tegen wormen?

Primaire immuniteit tegen wormen kan op verschillende manieren werken:

1. De parasiet past zich aan de interne omgeving van het gastheerorganisme aan, groeit goed, ontwikkelt zich, vermenigvuldigt zich. De immuunrespons is minimaal. In dergelijke gevallen zijn helminthiases langdurig, soms moeilijk. Een voorbeeld is de invasie van dwerglintwormen.
2. Een matige immuunrespons lijkt op de introductie van de worm. Dit beperkt de vruchtbaarheid van de worm. Bijvoorbeeld rondworm.
3. De afweerreactie komt goed tot uiting, wat de volledige ontwikkeling van de parasiet blokkeert. De worm wordt niet geslachtsrijp, maar kan schadelijk zijn voor de gezondheid. De ziekte is van korte duur of neemt een latent (latent) beloop.
4. Effectieve primaire immuniteit stopt de introductie van parasieten in het stadium van de huid en slijmvliezen. Als gevolg hiervan dringen wormen niet door in de interne organen en zijn ze niet schadelijk voor de gezondheid.

Secundaire immuniteit helpt het lichaam sneller en effectiever te reageren op herhaalde worminfecties. Dit blokkeert de ontwikkeling van wormen in het eerste stadium van infectie en vermindert toxische effecten. De beschermende reactie is gebaseerd op de aanwezigheid in het bloed van antilichamen (immunoglobulinen) tegen dit type worm.

De belangrijkste schakels van de immuunafweer tegen parasitaire invasie:

• de reactie van weefsels van inwendige organen, wat leidt tot isolatie (vorming van een capsule) en vernietiging van wormen;
• productie van klasse A en E immunoglobulinen;
• veranderingen in hormonale activiteit, vooral van de kant van oestrogenen, die zowel in het vrouwelijke als in het mannelijke lichaam worden aangetroffen;
• erfelijke factor (antiparasitaire primaire immuniteit).

Een indicator van infectie is een hoog gehalte aan eosinofielen in het bloed, wat wijst op een allergische reactie. Het tweede belangrijke punt is een sterke verhoging van de concentratie van immunoglobuline E, op voorwaarde dat er geen voedselintolerantie is.

Belangrijke preventieregels

Immuniteit gaat op verschillende manieren om met de introductie van parasieten, niet altijd effectief genoeg. Het is onze taak om het lichaam te helpen de dreiging van een buitenaardse invasie te voorkomen. Preventieve maatregelen moeten te allen tijde en zonder uitzondering worden gevolgd.

Ouders moeten hun kind van jongs af aan de regels voor persoonlijke hygiëne leren om het risico op infectie te minimaliseren.

Preventieve maatregelen zijn eenvoudig en voor iedereen toegankelijk, terwijl u het gevaar van worminfecties volledig (of bijna volledig) kunt uitsluiten. Toch bevelen artsen aan dat risicogroepen aanvullende profylaxe met medicijnen uitvoeren, zelfs als alle noodzakelijke maatregelen worden genomen. Medicijnen worden ook ingenomen zoals voorgeschreven door een arts als een infectie wordt vermoed of als er tijdens de diagnose wormen worden gedetecteerd.

Regels voor de preventie van helminthiasis:

1. Koop vlees- en visproducten op aangewezen locaties. Verkopers moeten beschikken over een kwaliteitscertificaat en een gezondheidscertificaat.
2. Kook voedsel voldoende. Volg de regels van zouten, inblikken en beitsen.
3. Drink gekookte kraan of gefilterd water.
4. Was groenten en fruit voor gebruik onder stromend water. Groenen kunnen eerst worden afgespoeld in een sopje en vervolgens worden afgespoeld in schoon water. Aardbeien worden ondergedompeld in een 1% soda-oplossing. Nadat de bessen grondig zijn gewassen met stromend water. Groenten die sterk verontreinigd zijn met meststoffen wordt aanbevolen om eerst te weken in een zwakke jodiumoplossing (niet meer dan 0, 3%).
5. Volg de regels van persoonlijke hygiëne. Was uw handen met water en zeep na toiletgebruik, buitenshuis, werkzaamheden in uw tuin, na elk contact met dieren, inclusief huisdieren.
6. Reinig het gebied regelmatig met ontsmettingsmiddelen, vooral de badkamers en keuken.
7. Ontworm huisdieren volgens het schema van een dierenarts (meestal 1-2 keer per jaar).
8. In geval van enterobiasis, speciale aandacht besteden aan de hygiëne van handen en nagels, het kind 's nachts en' s morgens wassen, telkens ondergoed en beddengoed verwisselen, die vooraf zijn gestreken met een strijkijzer. Dit voorkomt herhaalde zelfinfectie.
9. Het is belangrijk om een gezonde levensstijl te leiden om je immuunsysteem te versterken en te behouden. Rationele voeding, regelmatige lichaamsbeweging, juiste reactie op stress en afwijzing van slechte gewoonten zullen het risico op parasitaire infectie verminderen.
10. Chemoprofylaxe 1-2 keer per jaar volgens het door de arts voorgeschreven schema.

Medicijnen tegen wormen worden in pilvorm ingenomen.Dit is chemoprofylaxe gericht op het vernietigen van parasieten die mogelijk het lichaam zijn binnengekomen, maar geen tijd hadden om een reactie van de inwendige organen te veroorzaken.

Ze hebben een antihelminthisch effectpompoenpitten.Voor het eten kunnen de zaden worden gehakt en gemengd met een beetje honing. De dagelijkse dosering voor volwassenen is 300 gram, voor kinderen, afhankelijk van de leeftijd. Tot 4 jaar - 80 gram, tot 7 jaar - 100 gram, tot 10 jaar - 150 gram, tot 15 jaar - 200 gram. Na 3 uur wordt een laxeermiddel ingenomen.

Preventie van helminthiasis bestaat uit het versterken van het immuunsysteem, het naleven van de regels voor persoonlijke hygiëne en culinaire verwerking van producten. Door ons aan eenvoudige regels te houden, kunnen we onszelf beschermen tegen infectie met wormen. Jaarlijkse chemoprofylaxe helpt ons immuunsysteem om te gaan met aanvallen van buitenaf.

Praat met uw arts voordat u een anthelminthicum gebruikt. De specialist zal de voor u geschikte remedie selecteren en aanbevelingen doen over het behandelingsregime. Een ongecontroleerde ontvangst kan niet alleen nutteloos zijn, maar ook schadelijk zijn voor uw gezondheid. Vergeet dit niet.

Een uitstekend alternatief voor pillen zijn kruiden van wormen.